Międzyplon jest wysiewany pomiędzy dwiema głównymi uprawami. Jaka jest jednak różnica między uprawami wiążącymi azot, a międzyplonami? Czy są ze sobą powiązane? Jakie są ich cele? Dowiedz się więcej z tego artykułu.
Uprawy wiążące azot / międzyplony: obie uprawy wiążą azot, ale mają różne zastosowania
W rolnictwie, uprawy wiążące azot są wysiewane, aby zatrzymać azot w glebie i zapobiec jego wymywaniu. Do tego samego celu można wykorzystać międzyplon. Międzyplony mają jednak inny konkretny cel.
Międzyplony są usuwane z pola, gdy osiągną dojrzałość, podczas gdy uprawy wiążące azot można pozostawić na miejscu lub wymieszać z glebą i wykorzystać jako zielony nawóz.
Międzyplony są wykorzystywane jako:
- pasza dla zwierząt gospodarskich,
- pastwisko,
- wkład do biogazowni.
Plon jest cięty, zbierany w bele, a czasami silosowany z przeznaczeniem na paszę dla zwierząt gospodarskich. Może być podawany bezpośrednio jako zielonka, suche siano lub po sfermentowaniu (w balotach owiniętych folią lub silosie). W przypadku pastwiska, zwierzęta są wypasane na polu. Jeśli jest przeznaczony jako surowiec do biogazowni, międzyplon jest określany jest jako uprawa energetyczna do produkcji biopaliwa. Cała roślina jest cięta i umieszczana w silosie. Jest wykorzystywana w procesie metanizacji do produkcji gazu (metan, CO2), energii elektrycznej lub ciepła.
Trawy, rośliny bobowate... które rośliny okrywowe można wysiewać przed uprawami jarymi lub ozimymi?
Jeśli roślina okrywowa ma być wykorzystana jako międzyplon i usunięta z pola, wybór opiera się na wydajności danego gatunku w zakresie produkcji biomasy, a także na kryteriach odżywczych lub metanotwórczych.
Jeśli międzyplon ma być wykorzystywany na paszę dla stada, odpowiednie są gatunki takie jak rzepak pastewny, sorgo i owies. Jeśli stosowana jest gryka, należy ją zebrać, a nasiona wykorzystać na paszę.
Jeśli uprawa ma być wykorzystywana w procesie metanizacji, możliwe jest:
- wysianie w siewie czystym jednej z następujących roślin: owies jary, rzepak pastewny, kukurydza, proso żółte, proso włoskie, gorczyca biała, rzepa, kapusta właściwa, czarnuszka, jęczmień jary, rzodkiew pastewna lub gryka,
- wysianie mieszanki roślin okrywowych, takich jak: owies / facelia, owies / wyka lub proso włoskie / koniczyna.
Międzyplony: korzyści i wady
Międzyplony ścierniskowe produkują paszę nie konkurując z uprawą główną. Roślina okrywowa jest wysiewana i rośnie w okresie, w którym gleba byłaby odkryta. Pozwala to zwiększyć produkcję bez konieczności powiększania powierzchni. Daje to również gwarancję wyprodukowania wystarczającej ilości paszy w obliczu nieprzewidywalnych warunków pogodowych. Jeśli wykorzystujemy ją do produkcji biomasy na potrzeby biogazowni, wspieramy lokalną produkcję energii, nie konkurując z produkcją żywności.
Międzyplony mogą również wiązać azot, pod warunkiem, że zostanie wybrana odpowiednia roślina. Nie są one natomiast wykorzystywane jako nawóz dla kolejnych upraw, ponieważ są zbierane z pola. Wchłonięty azot nie jest zwracany do gleby. Aby uprawa międzyplonów była opłacalna, musi być zarządzana w taki sposób, żeby utrzymać koszty na niskim poziomie.